Zdrowie słuchu to zdrowie mózgu
Ograniczony dostęp do otoczenia dźwiękowego może sprawić, że problem ze słuchem stanie się przyczyną problemów z funkcjonowaniem mózg. Badania pokazują, że nieodpowiednia terapia ubytku słuchu może mieć negatywnie konsekwencje dla mózgu i niekorzystny wpływ na życie. Kiedy ma się ubytek słuchu, słuchanie wymaga więcej wysiłku. Nadawanie znaczenia temu, co się słyszy, staje się trudniejsze. Te trudności powodują nasilenie stresu związanego ze słuchaniem i zwiększają obciążenie psychiczne. To zaś prowadzi do zmęczenia i zniechęca do słuchania, gdy staje się ono bardziej wyczerpujące. Co więcej, osoby z ubytkiem słuchu objęte są ryzykiem, że inne zmysły będą starły się nadrabiać gorsze słyszenie.
Jak ubytek słuchu wpływa na mózg
Większy wysiłek słuchowy
Gdy do mózgu dociera mniej informacji dźwiękowych, trudniej mu rozpoznawać dźwięki. Musi odgadywać brakujące elementy i wypełniać luki, co wymaga większego wysiłku słuchowego.1
Większy stres słuchowy
Trudności z nadążaniem za mową mogą powodować stres słuchowy2, wyzwalając reakcję „walcz lub uciekaj", co powoduje podwyższenie tętna3. Badania wykazały, że nawet krótkie okresy stresu mogą mieć negatywny wpływ na nasze zdolności poznawcze4.
Większe obciążenie psychiczne
Gdy trzeba domyślać się, co mówią rozmówcy, zgadywać, co dzieje się wokół, zwiększa się obciążenie poznawcze mózgu i zmniejszają możliwości przetwarzania, co powoduje ograniczenie zdolności zapamiętywania i funkcjonowania5,6.
ZReorganizacja funkcjonowania mózgu
Gdy ośrodek słuchu nie otrzymuje wystarczającej stymulacji, ośrodek wzroku i ośrodki odpowiedzialne za inne zmysły starają się kompensować braki, co prowadzi do zmiany sposobu funkcjonowania mózgu 7.
Dobry kod neuronowy jest kluczowy dla rozumienia dźwięku
Gdy dźwięki docierają do ucha wewnętrznego, zawarte w nich informacje są w ślimaku przekształcane w kod neuronowy, który jest następnie przekazywany przez nerw słuchowy do ośrodka słuchu w mózgu, zwanego korą słuchową. W korze słuchowej kod neuronowy staje się wrażeniem słuchowym – sygnałem, któremu mózg nadaje znaczenie i nad którym mogą zacząć pracować obszary odpowiedzialne za orientację oraz koncentrację11,12.
ETAP 1: Orientacja
Obszar orientacji rejestruje otoczenie akustyczne
Obszar odpowiedzialny za orientowanie się w przestrzeni akustycznej nieustannie skanuje wszystkie dźwięki wokół nas – bez względu na ich rodzaj czy kierunek, z którego dochodzą – aby rejestrować całe otoczenie akustyczne. Obszar odpowiedzialny za orientację potrzebuje dobrego, użytecznego kodu neuronowego, żeby mógł rejestrować dźwięki, a następnie oddzielać, wyodrębniać je i na tej podstawie określać, co się dzieje w otoczeniu akustycznym. W ten sposób mózg ma zapewnione optymalne warunki do tego, by decydować, na czym się skupić i czego słuchać.
ETAP 2: Koncentracja
Obszar koncentracji umożliwia skupienie uwagi na interesującym nas sygnale
Obszar odpowiedzialny za koncentrację monitoruje całe otoczenie akustyczne. Rozpoznaje dźwięk, na którym chce się skupić, którego chce słuchać lub na który chce przenieść uwagę. Równocześnie odfiltrowuje i ignoruje dźwięki nieistotne.
Oba obszary współpracują – nieustannie i jednocześnie
Każdy z obszarów jest odpowiedzialny za inne funkcje, ale to, jak słyszymy, zależy od tego, jak oba obszary ze sobą współpracują. Dzięki ciągłej interakcji między nimi możemy skupiać się na tym, co w danym momencie najważniejsze11,12. Mózg celowo „rozprasza się”, sprawdzając resztę środowiska cztery razy w ciągu sekundy. Dzięki temu możemy przenieść uwagę, gdy w otoczeniu dźwiękowym pojawi się ważny sygnał. Gdy oba obszary – odpowiedzialny za orientację i odpowiedzialny za koncentrację – prawidłowo współpracują, pozostałe ośrodki w mózgu mogą funkcjonować optymalnie, co ułatwia rozpoznawanie, przechowywanie i przypominanie sobie dźwięków oraz reagowanie na to, co się dzieje wokół.
Kiedy odbiór dźwięków jest redukowany przez aparat słuchowy, z ucha do mózgu przesyłany jest kod neuronowy złej jakości
Tradycyjna technika wykorzystywana w aparatach słuchowych, stosująca kierunkowość, redukcję wzmocnienia i standardową kompresję, ogranicza użytkownikom dostęp do pełnego otoczenia dźwiękowego. To nie tylko odcina użytkowników aparatów słuchowych od otoczenia, ale też działa wbrew naturalnemu sposobowi pracy mózgu, powodując, że z ucha do mózgu przesyłany jest kod neuronowy złej jakości. Złej jakości kod neuronowy utrudnia prawidłowe funkcjonowanie obszaru odpowiedzialnego za orientację, co z kolei negatywnie wpływa na obszar odpowiedzialny za koncentrację. W efekcie tradycyjna technika wykorzystywana w protetyce słuchu przyczynia się do tego, że do mózgu dostarczany jest niewystarczająco naturalny dźwięk, by mózg mógł go usłyszeć i zrozumieć.
Technika BrainHearing™ zapewnia dostęp do pełnego otoczenia dźwiękowego
Naszym celem jest zapewnienie najbardziej naturalnego odbioru dźwięku (wrażeń słuchowych). Korzystamy z filozofii BrainHearing, aby opracować technikę, która zapewnia mózgowi dostęp do pełnego środowiska dźwiękowego – ponieważ im więcej informacji dźwiękowych dociera do mózgu, tym lepiej może on działać. Sercem Oticon BrainHearing™ są trzy wiodące w branży techniki MoreSound: MoreSound Amplifier™, MoreSound Intelligence™ i MoreSound Optimizer™.
Udowodniono, że przynosi korzyści, które odmieniają życie
Aparaty słuchowe Oticon nie tylko poprawiają zdolność słyszenia. Używanie aparatów wpływa też korzystnie na mózg i poprawia samopoczucie osób z ubytkiem słuchu. Wiemy o tym, ponieważ prześcigamy konkurencję w sposobie prowadzenia badań, by wykazać związane z używaniem naszej techniki korzyści, które odmieniają życie, takie jak mniejszy wysiłek wkładany w słuchanie, lepsze odtwarzanie informacji z pamięci i mniejszy stres związany ze słuchaniem. Aby uargumentować niesamowitych zalety naszej techniki, poddajemy ją testom w dynamicznych sytuacjach, które odtwarzają rzeczywiste środowiska akustyczne; wykorzystujemy do tego innowacyjne metody badawcze, takie jak testy EEG, pupilometrię, technologię VR i monitorowanie pulsu.
Odniesienia
- Edwards (2016). A Model of Auditory-Cognitive Processing and Relevance to Clinical Applicability.
- Christensen i in. (2021). The everyday acoustic environment and its association with human heart rate: evidence from real-world data logging with hearing aids and wearables.
- Cooper & Dewe (2008). Stress: A brief history.
- Qin et al (2009). Acute psychological stress reduces working memory-related activity in the dorsolateral prefrontal cortex.
- Pichora-Fuller et al. (2016). Hearing impairment and cognitive energy: The framework for understanding effortful listening (FUEL).
- Rönnberg et al. (2013). The Ease of Language Understanding (ELU) model: theoretical, empirical, and clinical advances.
- Glick & Sharma (2020). Cortical Neuroplasticity and Cognitive Function in Early-Stage, Mild-Moderate Hearing Loss: Evidence of Neurocognitive Benefit From Hearing Aid Use.
- Huang et al. (2023). Loneliness and Social Network Characteristics Among Older Adults With Hearing Loss in the ACHIEVE Study.
- Lin et al. (2011). Hearing loss and incident dementia.
- Amieva et al. (2018). Death, depression, disability, and dementia associated with self-reported hearing problems: a 25-year study.
- O’Sullivan et al. (2019). Hierarchical Encoding of Attended Auditory Objects in Multi-talker Speech Perception.
- Puvvada & Simon (2017). Cortical representations of speech in a multitalker auditory scene.
- Brændgaard/Zapata-Rodriguez et al.(2024). 4D Sensor technology and Deep Neural Network 2.0 in Oticon Intent™. Technical review and evaluation. Oticon Whitepaper.